marzenia spełnione i ... do spełnienia

synuś zasnął, a ja staram się nie oddychać, żeby przypadkiem go nie zbudzić...

słyszę więc każdy szmer, każde jego przewiercenie, czasem cichutki jęk- może jakiś sen

zły, albo dobry, który wzbudza emocje

(swoją drogą ciekawe czy i o czym dzieci śnią)

i może się wydawać, że nic do szczęścia więcej nie potrzeba

tak, tak. jestem szczęśliwa mamą, kocham ponad wszystko i jak szalona

ale może to ten deszcz...

zaczynam czuć pustkę

bo czuję, że życie ucieka, moje marzenia (?)

a ja zazdroszczę 

tym co się realizują

tym co mają cel i dążą do niego

tym co wiedzą czego jeszcze im brakuje

tym co cieszą się z siebie

tym, co rano wstają z radością i nadzieją spelnienia

żal mi siebie, tak po prostu; 

 ja...

miałam marzenia

kończyłam studia 

miałam pewność, że coś osiągnę

zastygło...

czasem tylko myśl

zrób coś

i to mnie przeraża, pytam:

 co???

 jakoś mało sprzyjających okoliczności, żeby zrealizować się zawodowo 

 czasem dzwonię i pytam

i mam ochotę ryczeć, bo albo nie ma miejsca, brak etatu, albo czegoś tam brakuje. specjalizacji, doświadczenia...

doświadczenia!!!

zlitujcie się

a pup?

kolejny parabank, agencja ubezpieczeniowa, telemarketing i każde inne badziewie i dlaczego ja jeszcze kręcę nosem???

dają mi propozycje?

tak...

k...wa!!!

jak zacznie brakować pieniędzy to zacznę pracować, 

bylegdzie, za byleco, byletylko.

bo pracować potrafię i wszędzie i długo i ciężko 

ale.

dla syna , dla tych kochanych stópek, dla cudownego uśmiechu, 

i żeby więcej się cieszyć z tego co już mam

zrobić więcej dla siebie, żeby nie żałować

teraz się nie dam

i choćbym miała oknami się pchać

wejdę w świat swoich marzeń....